Σάμος: Το νησί με τα χίλια πρόσωπα
Σαμιώτικο κρασί στο λιμάνι του Πυθαγόρα, αρχοντιά και ρομαντζάδα στο Βαθύ, θέα θάλασσα και τα καλύτερα ηλιοβασιλέματα στο Καρλόβασι... Η Σάμος του Πολυκράτη ξαναγράφει την ιστορία της, παρασύροντάς σε στους δικούς της μεθυστικούς ρυθμούς!
Γενέτειρα του μαθηματικού Πυθαγόρα και του αστροφυσικού Αρίσταρχου, το κοντινότερο στα μικρασιατικά παράλια νησί σε μεθά! Οχι μόνο με το φημισμένο κρασί του, αλλά και με τη μνημειώδη του βλάστησή!
Αν και δέχτηκε, ουκ ολίγες φορές, τα χτυπήματα της πύρινης λαίλαπας -με τελευταίο αυτό του 2000- παραμένει ένας τόπος ειδυλλιακός. Οι δύο μεγάλοι ορεινοί του όγκοι, ο βραχώδης Κέρκης ή Κερκετεύς στο δυτικό άκρο και η κατάφυτη Αμπελος ή Καρβούνης στο βόρειο κομμάτι του, αναφέρονται ως τα πιο ψηλά βουνά του Αιγαίου. Βρίθουν από περιπατητικές διαδρομές και είναι ιδανικά για ποικίλες φυσιολατρικές εξορμήσεις στα φαράγγια, στους χείμαρρους, στις ανήλιαγες σπηλιές τους... Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως χάρη στα πολλά τρεχούμενα νερά και τα μεγάλα ποσοστά υγρασίας που παρουσιάζει η Σάμος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της, κάποιοι της προσδίδουν το παρατσούκλι «ζούγκλα»!
Λόγω της εξαιρετικής γεωγραφικής της θέσης -σταυροδρόμι για Ελλάδα και Ανατολή, Εύξεινο Πόντο, Αίγυπτο και Ανατολική Μεσόγειο-, αποτέλεσε «μήλον της έριδος» για Ρωμαίους, Ενετούς, Γενουάτες και Οθωμανούς. Το στίγμα όλων αποτυπώνεται στα διασωθέντα μνημεία, στους διάσπαρτους αρχαιολογικούς χώρους και στα εκθέματα μιας πλειάδας μουσείων που προβάλλουν το παρελθόν πίσω από καλοστημένες, γυάλινες προθήκες. Μύθοι, πραγματικότητες, φιλόσοφοι και ήρωες του '21 οδηγούν τα βήματά σας και, το ξακουστό σαμιώτικο κρασί -το δώρο του θεού Διονύσου στους Σαμίους-, συνοδεύει γευστικά την κάθε σας εξόρμηση.
Από τα παράλια, στις δαντελωτές ακτές με τους γραφικούς όρμους και τα πεντακάθαρα νερά, ως τους παραδοσιακούς οικισμούς, τους γαντζωμένους στις ορεινές πλαγιές, με την αρχοντική λάμψη. Ολα τα έχει ο μπαξές. Οικισμούς που θυμίζουν ηπειρωτική Ελλάδα, ψαροχώρια και νησιά με γαλαζοπράσινα νερά, εύφορους κάμπους και αρχαιολογικούς χώρους αφιερωμένους στην Ηρα...
Το φως του Πυθαγόρα «καίει» άσβεστο στο ομώνυμο, κοσμοπολίτικο λιμάνι, το Βαθύ και το Κοκκάρι είναι οι ασυναγώνιστοι πρωταγωνιστές της βόρεια ακτής, οι οικογένειες επιλέγουν τον ακόμα «παρθένο» Μαραθόκαμπο και το Καρλόβασι διατηρεί τους δικούς του φανατικούς επισκέπτες.
Από άποψη παραλιών, Σεϊτάνι και Κέρβελη, Ψιλή Αμμος και Ποτοκάκι φιγουράρουν στον χάρτη δροσιάς των απαιτητικών, παρέα με χίλιες δύο ερημικές ή άκρως οργανωμένες παραλίες. Η Σάμος, το νησί με τα χίλια πρόσωπα, είναι ένας προορισμός με ιδιαίτερο χαρακτήρα που αναβλύζει μοσχοβολιστό κρασί και μαγεύει με την αμέριστη φιλοξενία των κατοίκων του? πάντα, με θέα στο Αιγαίο!
Από τον Πολυκράτη έως τον Σοφούλη
Η χρυσή εποχή του νησιού σημειώνεται επί τυραννίας του Πολυκράτη (6ο π.Χ. αι.), οπότε αποτελεί κέντρο γραμμάτων, τεχνών και επιστημών. Βασικοί εκπρόσωποί της ο μαθηματικός Πυθαγόρας, ο φιλόσοφος Μέλισσος, ο αστρονόμος Αρίσταρχος κ.ά. Τότε ανεγέρθησαν και τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία του σήμερα, το Ευπαλίνειο όρυγμα και ο ναός της Ηρας.
Σε όλη τη μεσαιωνική περίοδο το νησί δοκιμάζεται από τις συνεχείς λεηλασίες των Σαρακηνών. Μετά τον 13ο αιώνα κυριεύεται από τους Φράγκους και εν συνεχεία από τους Βυζαντινούς, ενώ το 1413 περιέρχεται στην κυριαρχία των Γενουατών της Χίου.
Μετά την Αλωση, πολλοί Σάμιοι αναζητούν την ασφάλεια στο γειτονικό νησί και για σχεδόν 100 χρόνια η γη ερημώνει. Ελάχιστοι παραμένουν εδώ, ζώντας όπως όπως, καλλιεργώντας κυρίως τη γη. Ολα αυτά μέχρι το 1552, οπότε τίθεται υπό την προστασία του Τούρκου ναυάρχου Κιλίτζ Αλή Πασά, ο οποίος παίρνει την άδεια της Πόλης να εποικίσει το νησί και με φιρμάνι εξασφαλίζει ιδιαίτερα προνόμια για τους χριστιανούς.
Τότε είναι που η Σάμος αποκτά τη φυσιογνωμία του σήμερα, με δεκάδες «διωγμένους» να την προτιμούν για μια νέα αρχή, καθιστώντας κάθε χωριό μια μικρή ελλαδική κοινότητα, με δικά της έθιμα, ασχολίες, αρχιτεκτονική? μια νέα κοινωνία ανθρώπων που γράφουν τη νεότερη σαμιώτικη ιστορία.
Οι πρώτοι οικισμοί είναι γεγονός -Μύλοι, Μυτιληνιοί, Αρβανίτες, Πύργος, Μαραθόκαμπος, Χώρα, Ανω Βαθύ-, χτίζονται σε υψώματα, προς αποφυγή τυχόν πειρατικών επιδρομών. Ο Πλάτανος εποικείται από Ευβοείς, η Καστανιά από Ηπειρώτες, ο Πύργος ονομάζεται έτσι από τον πρώτο του κάτοικο ο οποίος καταγόταν απ' τον Πύργο Ηλείας κ.ο.κ.
Μετά τα μέσα του 18ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 19ου, η Σάμος «σείεται» από κοινωνικοπολιτικές συγκρούσεις. Τον Απρίλιο του 1821 ελευθερώνεται, όμως δυστυχώς, το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) την αφήνει εκτός Ελληνικού Κράτους. Παρ' όλα αυτά, ο Σουλτάνος υποχρεώνεται να παραχωρήσει αυτόνομο καθεστώς Ηγεμονίας (1832), με ηγεμόνα Ελληνα Ορθόδοξο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το νησί ακμάζει ξανά, το εμπόριο αναπτύσσεται, οικοδομούνται δημόσια κτίρια, καταρτίζονται νόμοι.
Η Σαμιακή Ηγεμονία διαρκεί ως το 1912, οπότε ακολουθεί η επανάσταση, με ηγέτη τον Βαθιώτη Θεμιστοκλή Σοφούλη, που κατέλυσε το Ηγεμονικό καθεστώς και κήρυξε την ένωση της Σάμου με την Ελλάδα, στις 11 Νοεμβρίου 1912.